Bilim insanları, Ay'ın oluşumunun geçmişte Mars büyüklüğünde bir cismin genç Dünya’ya çarpmasıyla başladığını düşünüyor. Bu çarpışma sonucunda, Dünya'nın kütlesinin bir kısmı yörüngeye savrulmuş ve bu malzeme zamanla birleşerek Ay'ı oluşturmuş olabilir. Bu sürecin ardından, Ay’ın yüzeyini kaplayan bir magma okyanusu bulunduğu ve bu okyanusun hızla soğuyarak sertleştiği düşünülüyordu.
Ancak son yapılan araştırmalar, Ay’dan alınan zirkon kristalleri üzerinde yapılan analizlerle bu teoriyi sorguladı. Zirkon kristalleri, içerdiği uranyum ve kurşun oranları sayesinde son derece hassas yaş hesaplamaları yapabilmeyi mümkün kılıyor. Araştırmacılar, Ay’daki zirkon kristallerinin yaşını 4,46 ila 4,51 milyar yıl olarak belirledi.
Bu bulgular, magma okyanusunun varlığıyla çelişkili görünüyor, çünkü böyle bir ortamda zirkon kristallerinin oluşması ve hayatta kalması pek mümkün değil. Bu uyumsuzluğu açıklamak için, Francis Nimmo ve ekibi, Ay’ın 4,35 milyar yıl önce yeniden eridiğini ve kabuksal bir dönüşüm geçirdiğini öne sürdü.
Yeni bulgular, Ay’ın yaşını 4,43 ila 4,53 milyar yıl olarak belirliyor. Bu sonuç, Dünya’nın yaşının 4,54 milyar yıl olduğu göz önünde bulundurulduğunda, Ay’ın Dünya ile neredeyse tüm yaşamı boyunca birlikte olduğu anlamına geliyor.
Araştırmanın yürütücüsü Francis Nimmo, bu bulguların Ay’ın dev darbe kraterlerinin neden beklenenden az olduğu ve neden Dünya’ya göre daha az metal içerdiği gibi gizemlere açıklık getirebileceğini belirtiyor.
Araştırma, Nature dergisinde yayınlandı.
