Dünya Meteoroloji Örgütü, ''İklim Göstergeleri ve Sürdürülebilir Kalkınma: Ara Bağlantıları Gösterme'' adlı raporunda iklim değişikliği üzerinde direkt etkili olan yedi iklim göstergesini inceledi. Raporda, küresel ısınmayı 1,5 °C'nin altında sınırlamak için daha büyük uluslararası işbirliği ihtiyacı olduğu belirtildi. 2020 yılında ise ısınmanın, şimdiden sanayi öncesi (1850-1900 yılları arası) seviyelerin yaklaşık 1.2 °C üzerinde olduğu vurgulandı.
Birleşmiş Milletler'e bağlı Dünya Meteoroloji Örgütü (DMÖ), bugün ‘İklim Göstergeleri ve Sürdürülebilir Kalkınma: Ara Bağlantıları Gösterme’ adlı raporuyla ilgili basın açıklaması yaptı. Açıklamada Sürdürülebilir Kalkınma Hedeflerine (SKH) ulaşmak ve küresel ısınmayı bu yüzyılın sonuna kadar 2 °C'nin altında, hatta 1,5 °C'nin altında sınırlamak için daha büyük uluslararası işbirliği ihtiyacına dikkat çekildi.
KARBONDİOKSİT EMİSYONUN AZALTILMASI EN ÖNEMLİ VE GEREKLİ EYLEM
Raporda yedi iklim göstergesinin; karbondioksit konsantrasyonu, sıcaklık, okyanus asitlenmesi, okyanus ısı içeriği, deniz buzu boyutu, buzul kütle dengesi ve deniz seviyesi yükselmesi olduğu belirtildi. Karbondioksit emisyonlarının dünya üzerindeki dağılımına bakıldığında; CO2 emisyonunun yüzde 25 ila yüzde 30'u okyanus tarafından emilir ve okyanus asitlenmesine yol açar, yüzde 20 ila yüzde 25’i bitki örtüsü tarafından emilir ve geriye kalan yüzde 50 atmosferde kalır ve ek sera etkisine katkıda bulunur.
İKİ YÜZYILDA 4 DERECE ISINMA BEKLENİYOR
Raporda sera gazı konsantrasyon yolu senaryosu göre 2100 yılına kadar küresel ortalama yüzey sıcaklığının 2–5 °C artması öngörülüyor. Geçmişte her 20 bin yılda 4 derece ısınma gözlemlenirken antropojenik iklim değişikliğinin sadece iki yüzyılda aynı ısınmayı tetiklemesi bekleniyor. Raporda, 2020 yılındaki ısınmanın şimdiden sanayi öncesi (1850–1900 yılları) seviyelerin yaklaşık 1,2 °C üzerinde olduğu vurgulandı. Diğer yandan Kutup ısınma oranının, küresel ortalama orandan 3 kat daha hızlı olduğu belirtildi. Kuzey Kutbu hızla ısınırken, yüksek sıcaklıklar, kalıcı donların erimesine ve yeraltında depolanan metanın havaya bırakılmasına neden olduğu ifade edildi. Eğer bu fenomen gerçekleşirse metanın, 100 yıllık bir zaman ölçeğinde CO2'den 20 kat daha fazla küresel ısınma potansiyeline sahip olduğu vurgulandı.
