Max Frankel, pazar günü Manhattan'daki evinde hayata gözlerini yumdu.
19 yaşında Columbia Üniversitesi kampüs muhabiri olarak The New York Times'da çalışmaya başlamış olan Max Frankel 40 yılı aşkın bir süre gazetede muhabir, editör ve köşe yazarı olarak yer aldı. Frankel ayrıca gazetenin 1986'dan 1994'e kadar genel yayın yönetmeni idi.
Gazetedeki kariyeri, ailesinin Holokost'tan kaçmasından yaklaşık on yıl sonra başladı. 1930'da Almanya'nın Gera kentinde Yahudi bir ailenin çocuğu olarak doğan Frankel, sekiz yıl sonra ailesiyle birlikte Polonya'ya sürgün edildi. Annesi kendisi ve Max için oldukça zor alınabilen ABD vizesini alabildi. Sovyetler Birliği'nde hapsedilmiş babasıyla yıllar sonra yeniden bir araya geldiler ve Manhattan'daki Washington Heights'taki Alman-Yahudi topluluğuna yerleştiler.
Gazeteye katıldıktan sonra, haber çalışmalarının çoğunu Soğuk Savaş'ın tam ortasında yaptı ve kaçtığı kıtaya odaklandı. 26 yaşındayken, Sovyet karşıtı isyanları haber yapması için görevlendirildi.
Moskova ve Havana'da muhabirlik yaptı, Küba Füze Krizi'ni ve Pulitzer Ödülü kazandığı Başkan Richard Nixon'ın Çin ziyaretini ele aldı. 1991'de Sovyetler Birliği'nin çöküşü sırasında gazeteye liderlik etti.
Yönetici editör olarak görev süresi, gazetenin genişleyen TV haberleri topluluğu ve interneti kullanmaya yeni başlayan bir dünya ile mücadele ettiği bir dönemde geldi. Haber odasına; kadınları ve azınlıkları işe almak önceliğiydi. Deneyimli gazeteci The New York Times'a göre Almanca, Lehçe ve Yidiş’i akıcı konuşuyordu; Rusça, Fransızca ve İspanyolcaya da hakimdi.
Frankel, 1999 yılında verdiği bir röportajda, Yahudi kimliği nedeniyle kendisinden belirli tavırlar alması beklendiğini hissettiğini söylemişti:
"Buraya geliyorum ve tüm bu özgürlüğün ortasında bile topluluğum için savaşmam bekleniyor. Ve İsrail’in başı derde girdiğinde, haklı olsunlar ya da haksız olsunlar, onlar için ayağa kalkmam bekleniyor."
