Daha işin başındayız. Büyük depremler nice artçı sarsıntılar yaratarak tarihsel dönemleri bitirebilir, yepyenilerini başlatabilirler.
Kimi tarihçilere göre M.Ö 12. yüzyılda Troya’nın ve Hititlerin çökmesinin başlıca nedeni depremlerdir. Yıkıntıların ardından bölge uzun süre kendisini toparlayamamış, yazının bile kaybolduğu ve 300 yıl sürecek olan bir çeşit karanlık çağ başlamıştır.
Bu deprem de, tersine, Türkiye’de yıllardır süren bir başka karanlık çağdan çıkışın başlangıcı olarak tarihe geçebilir.
Öyle bir karanlık çağ ki, hurafe aklın yerini almış, liyakat rafa kaldırılmış, yargı bir alete dönüştürülmüş, eğitim çürütülmüş, toplum bilinçli olarak kutuplaştırılmış, rant en büyük değer haline getirilmiş, gerçekleri söyleyenler cezalandırılmıştır.
AKILLI OLMAK
Öyle bir karanlık dönem ki, akla kara yer değiştirmiş, değerlerin içi boşaltılmış, en yaşamsal kavramlar anlamsızlaşmıştır..
Örneğin, Aydınlanma döneminin ana ilkesi olan, rasyonellik, yani “aklını kullanmak” kavramı.
Bozuk düzenin palazlandırdığı siyaset tacirleri ve mafya çömezleri “Akıllı ol!”u ülkenin yazarlarına, bilim insanlarına, yargıçlarına yönelik bir tehdit cümlesi haline getirebilmişlerdir.
Aslında onların muradı, “akıllı ol” değil, “kafanı çalıştır”dır: Kafanı çalıştır, bize ilişme, senin için iyi olmaz! Aklını kullanırsan başın belaya girer, fena olursun! Kafanı çalıştırırsan yolunu bulursun!
Güneydeki büyük depremin sorumluları, akıllı olmak yerine kafayı çalıştırmayı seçenlerdir! Meclis’te deprem konulu 58 araştırma önergesini reddedenler, yedi kez imar affı çıkaranlardır. Kanun ve kuralları hiçe sayanlar, üç beş kuruşa ve oya tamah edenler, bunların egemen olacağı siyasal ortamı yaratanlardır…
