Türkiye Cumhuriyeti belki de, uygar insanların, vatandaşlar arasında hiçbir ayrım gözetmeyen güzel bir ülkede, refah ve huzur içinde yaşaması için elindeki son fırsatı hoyratça tepti. Bundan sonrası her açıdan kaos ve tufan.
Aylardır hatta yıllardır hala aklı başında kalabilmiş bilgili, deneyimli ve dürüst insanlar tarafından yazılıp, söylenmiş şeyleri uzun uzun tekrarlamanın bir yararı yok.
Kısaca Türkiye, içeride ve dışarıda sağlıktan, eğitime; ekonomiden, yaşam biçimine; insan haklarına ve demokratik özgürlüklere kadar her alanda Erdoğan ve AKP’nin onu soktuğu çıkmaz sokakta bir adım daha ilerledi. Dahası Türkiye Cumhuriyeti’nin iç ve dış güvenliği artık çok yakın, büyük ve ciddi bir tehdit altındadır.
Biliyorum şimdi hemen kolaycılığa kaçılacak ve bütün suç tek bir kişinin, Kemal Kılıçdaroğlu’nun üzerine yıkılmaya kalkışılacaktır. Kimse kendisini kandırmasın.
Kılıçdaroğlu, bütün eksikliklerine ve yanlışlarına karşın, Cumhuriyet tarihinin her açıdan en şaibeli, hukuksuz, adil olmayan, kurgulanmış seçiminde bile aldığı %48 oyla CHP’yi, Atatürk ve İsmet İnönü’den sonra, ilk kez Ecevit’ten (%42) bile daha yükseğe çıkaran kişidir. Kılıçdaroğlu, Cumhuriyet tarihinde ilk kez sağı-solu-dinciyi-Türk’ü-Kürt’ü hatta Kürtçü’yü, Cumhuriyeti, demokratik, laik, soysal hukuk devleti niteliği ile ayakta tutmak amacı etrafında bir araya getirebilen kişidir.
Sorun Kılıçdaroğlu’na oy verenlerin azlığı veya Erdoğan’a oy verenlerin çokluğu değil, böylesine yaşamsal bir seçimde bile oy kullanmayacak kadar aymazların çokluğudur. Yaklaşık 11 milyon seçmen.
Ne yazık ki oy vermeyenlerin çoğunluğu “aydın, ilerici, milliyetçi, cumhuriyetçi” kisvesi altında gözüküp de aslında bu niteliklerin tam tersine sahip kişilerdir.
