Birçok karşılaşmanın tesadüf olduğunu düşünürüz, ya da bir çeşit denk gelme..
Ne güzel, ne ilginç ya da ne korkunç bir denkleşme diye düşünürüz. Gerek var mıydı şimdi buna deriz hatta bazen. Bazen de teşekkür ederiz günümüzü güzelleştirdiklerine.
Karşılaşmalarımızın bazıları ise bir denk gelmeden daha fazla yer eder, bir denkleşme oluverir. Bazıları ihtiyacımıza yöneliktir, etkisi derindir, bazıları ise günlük, daha yüzeyde, sadece o günümüze bir anlam verir.
Sınıfta var olduğunu düşündüğümüz öğretmenlerimiz, her yaşımızda, hayatımızın her evreside, kurduğumuz her ilişkide var olur aslında.
Evrendeki bütünü oluşturabilmek, ona bir katkı sağlayabilmek, içinde bir pay olabilmek için edindiğimiz amaçlarımızın yanı sıra, denkleştiklerimiz de bizi bize yaklaştırmak için var olur, meydan gösterir.
Yaşamımıza, kalbimize, değen, dokunan kişiler, gelip geçenler, kalıp daha sonra gidenler veya gelip de kalanlar, hepsi bizi kendimize bir adım daha yaklaştıran, belki başta kendimizden uzaklaştıran ama zamanla, bizi biz yapan, olduğumuz kişiye katkı sağlarlar..
Karşılaşmalarımızdan kendimizle ilgili öğrenir; henüz keşfetmediğimiz taraflarımızı görmeye başlarız.
Yeni ortaya çıkan veya çok önceden tanıdığımız fakat değişim zamanını bekleyen taraflarımıza vesile olan her bir ruha, her bir denkleşmeye,
Öğrenmeye ve öğretmeye katkıda bulunan yaşam yolculuğumuzdaki her bir temasa,
Sevgim ile,
Yael
