Sadece biçim taklit edilebilir. Büyük sanatçıların yaşadığı acılar, çileler, yaşanmışlıklar, hayata bakış veya duruşları taklit edilesi değil.
Çoğu kez sevginin de taklit edilebildiği gibi!..
Ceviz Ağacı, 12 Eylül’ün işkencelerinden, hesabı ödenmemiş suçlarla, faturası masumlara kesilen bedellere kadar ki öyküleri, seyircinin gözüne sokmadan ve şiddeti göstermeden değindikten sonra, bu kadar insanlık suçu, sahtekârlıkla yalanın kefaretine karşılık kendini günah keçisi tayin ederek, “adalet” diyen bir üst karakteri, Hayati ile anlatıyor.
