“Başımız dik yürüyoruz çünkü boğazımıza kadar boka battık.”
Dario Fo, 1969 yılında yazdığı “Bir Anarşistin Kaza Sonucu Ölümü (Morte Accidentale di un Anarchico)” adlı oyununda böyle söylüyordu.
İtalya’da ve pek çok coğrafyada karşı reformasyon anlayışının ortaya koyduğu sanatta ve sanatçılara karşı gösterilen yanlı ve saldırgan tutumun ve onca zorluğun ve zorbalığın arasında ilk kez 1970 yılında Varese’de sahnelenen oyun adalet ve hukuk ile delilik ve zeka arasındaki ironik ilişkiyi ve zıtlığı ortaya koyuyor. Her ikisinin de kimin elinde nasıl bir şeye dönüşeceğini anlatıyor izleyiciye.
