Hani herkesin birbirine, doktora, hemşireye, öğretmene, komşusuna, hasta olan insanlara, cenazeye, yaşanan bir kayba ya da acıya saygı ve sevgiyle yaşadığımız günler vardı. İşte o dönemlerden hastanelerde benim de aklımda kalan bir foto vardı. Hatırlar mısınız bilmem ama o şahane hemşirenin parmağını dudaklarına götürmüş,susun, 'SESSİZ OLUN' diye çekilmiş fotosu bulunduğun yerde nasıl davranılması gerektiğini anlatıyordu. Kısa ve öz bir anlatım. Gürültü yapanlara şişştt diyip fotoğraf gösterildiğinde susardı herkes. Bırakın, sessizlik içinde herkes görevini yapsın.
Bu güzel değerler unutuldu ama insanlarda kendini ve nasıl yaşanması gerektiğini unuttu.Unutturulmaya da çalışılıyor gibi. Öfke ve kızgınlık içinde bağırıp çağıran insanlarla dolup taştık.İnsanlar sanki her an patlamaya hazır.Bir kıvılcım çıksın da içimdeki birikmiş öfkeyi dışarı atsam diye bekliyorlar. Sanki seslerini yükselttiğinde, hakaret ettiğinde istediklerini hemen yaptıracak, bağırdığı için haklı olacak ve herkesi sindirebilecek zannediyorlar. Buna da maalesef güç ,güçlü olmak diyorlar. Esas bu kişilerin biraz susması ve insanlar üzerinden değil de yaşamda farklı şekillerde öfkesini boşaltması ve yönetmeyi öğrenmesi gerekiyor.
Yorum Yazın