Yazar; kendinden yazar. Kendi içindeki ormanı, gökyüzünü, geceyi, gündüzü yazar.
Yazar yazmadı mı?
‘’Sus ki duyasın
Dur ki anlayasın’’
Ben içimde uzun bir süre sessiz kaldım. Dışımda pek mümkün değil sessiz kalmak bir taraftan devam ederken hayat.
***
İlk oluşumun sığınağı kadın bedeni orada yeşeriyor yerleşmeye başlıyor insan, yerini sevme duygusunu ve hayatın tamamında o güveni, sıcak alanı arıyor ya da bulmaya çalışıyor insan.
Her yaşam alanını kurgularken o sığınağı arayan gözler ile buluşuyorum her ne amaca hizmet edecek olursa olsun o anne bedenindeki güveni arıyor insan, kutsal bedenlerden kutsal mekânlara yolculuğa dönüşüyor yerleşme duygusu.
8.Mart.2021 yılında ilk kalemi elime aldığımda bu cümleler ile başlamıştım yazma yolculuğuna.
Okurdan beni motive eden mesajlar gelmişti çok mutlu olmuştum o tek başına duran kelimelerin akıl ve his dünyası arasında belki daha önce hiç kurulmamış bir cümleye dönüşmesi, tanıdık tanımadık alanlara girerek anlam bulması çok etkilemişti beni.
Okuduğum sayısız kitap, yazar geliyor aklıma hayatımı etkilen cümleler, güç aldığım hikâyeler sayısız kadınlar sayısız yaşamlar… Ama hikâyede varsa bir kadın kendinden bir şey bulma ya da empati kurma gayreti. Yanlış anlaşılmasın bugün dünya kadınlar günü kadınsız erkek erkeksiz kadın olmaz elbette ama şu olur bir kadın tek başına bir hikâye.
Özel günleri severim bir an durup alınmamış bir çiçeği alır, duymadığı sözü duyar insan, bahaneyi sever mutluluk yarın için anlamı kalmaz çoğunda, belki çok çaresiz anları hatırlar o ufak bir hatırlatma. Şunu bilirim ama o hatırlamada yüzüne tebessüm ya da gözyaşı düşmeyen kadın tanımadım bu yaşamada.
İsyan eden kadınların bize bıraktığı gündür, mevsimi tesadüf değildir kim bilir? Biz her ay renklenir her bahar açarız.
Verilmemiş bir hediye, edilmemiş bir teşekkürünüz varsa zamanıdır yılın tomurcuk açan baharında.
İnsan her yaşın acemisidir.
Yaşama, yaşamıma aktararak anlam katan tüm kadınlara
.jpg)
Kutlu olsun
Sevgiler
Özlem Algül
Yorum Yazın