CHP lideri Kemal Kılıçdaroğlu’nun, altılı masayı kurarak, yirmi yıllık iktidarı değiştirmenin ilk adamını atması ve ittifakın zorluklara rağmen ayakta kalmasını sağlaması önemliydi.
Siyasette bazen çok başarılı işler yapsanız da tarihi konum ve gerçekler o başarıyı sağlamaya izin vermez. Ama başarılı olabilecekken yapılabilecek hatalar, kaybetmenin yolunu açabilir.
CHP gerçekten seçimi kazanmak mı istiyor, yoksa kaybetmek mi?
Seçim sonucunu belirleyecek olanlar Cumhur İttifakı değil, Millet İttifakı.
CHP, hem cumhurbaşkanlığını almayı hem de parlamentoda anayasayı değiştirebilecek ya da en azından Cumhur İttifakı’na muhtaç olmadan karar alabilecek bir çoğunluğa ulaşmayı istiyor.
Ama gerçekten istiyor mu?
Millet İttifakı, milletvekili listelerini, anketler ve simülasyonlarla en fazla sayıya ulaşacak şekilde yaptığını iddia etti.
Ama gerçekten öyle mi?
AKP bile kaybettiğini anladı. O nedenle, kamuoyu anketlerinde hiç görünmeyen partilerle, en uç siyasi eğilimlerle ittifak yapıp, siyasi kimliği bir uçtan diğer uca uzanan bir liste yaptı. AKP’yi 2015’ten bu yana iktidarda tutan MHP bile bu karma yapı içinde olmayı reddederek ayrı liste çıkardı.
AKP’yi kazandıracak şey aylar öncesinden belliydi. Ya Millet İttifakı dağılacak ya kendi içindeki güç mücadelesine girecekler ya da birbirlerini bitirecek dayatmalarda bulunacaklardı. Asıl üzerinde durulmayan tehlikelerden biri de milletvekili listeleriydi.
Millet İttifakı dağılma tehlikesini atlattı ama hasar aldı. Kılıçdaroğlu’nun yanına iki büyükşehir belediye başkanını almasıyla adaylıktaki şansı artarken, diğer yanda parlamento çoğunluğu ile ilgili büyük bir risk ortaya çıktı. Bu risk, İYİ Parti’nin, ittifaka zarar veren davranışlarıyla merkez seçmeni küstürmesiyle oluştu.
Daha büyük risk de milletvekili listeleriydi. CHP’den gösterilen Saadet Partisi dışındaki, seçim görmemiş partilerin, CHP’ye dayattıkları adaylar, seçim için büyük bir risk haline gelmiş görünüyor. Kendileri değil, fedakârlığı hep CHP seçmeninden bekleyen bu anlayışın ne kadar önemli sonuçları olacağı seçim sonucunda ortaya çıkacak.
CHP, seçim görmemiş partilerin baskılarına boyun eğerek, oy kaybına uğramayı göze almış görünüyor. Daha önce yapılan küçük belediye seçimlerinde seçime katılmadan ittifaktaki partileri destekleyen CHP başarısız olmuştu.
Ankara’da, Çankaya’nın da içinde bulunduğu birinci bölgeden Sadullah Ergin’in seçilecek sıradan aday gösterilmesi, ilk andan itibaren tartışmalara neden oldu.
DEVA liderinin, Ergenekon davasıyla ilgili açıklamaları üzerine Ali Tatar’ın eşini ziyaret ederek, aynı fikirde olmadığını gösterme ihtiyacı duyan Kılıçdaroğlu’nun yaptığı bu tercih, en çok çekindikleri sonucu ortaya çıkarabilir.
Ergin, eleştirilere hedef olan diğer isimler gibi değil. Davalarla Türkiye’nin kökten değiştirildiği ve AKP iktidarının uzun yıllar iktidarda kalmasının yolunun açıldığı bir dönemin simge ismi.
Bu ismin adaylığına gelen tepkiler, etkilerinin sadece Ankara ile sınırlı kalmayacağını ve Türkiye genelinde CHP oylarından kaçışa neden olabileceğini gösteriyor.
Bu tepkiler ayrıca, Milelet İttifakı’nın en çok korktuğu şey olan Memleket Partisi’ne, TİP’e ve Zafer Partisi’ne oy kaçışlarının da yolunu açabilir.
Muharrem İnce, aday listelerinin açıklanmasından sonra, partisinin Ankara birinci bölge adayının, “Mülkiye’de profesör, Atatürkçü bir cumhuriyet kadını” olduğunu ve karşısında “Ergenekon ve Balyoz kumpasları döneminin Adalet Bakanı Ali Dibo” olduğunu söyleyerek, küskün CHP seçmenine çağrıda bulundu.
Bu tepkiler karşısında DEVA liderinin, bu isimi aday yapma ısrarını sürdürüp sürdürmeme konusundaki tercihi, seçimi kazanıp, parlamentoda çoğunluk sağlamayı isteyip istemediğini de gösterecek.
Milletvekili listeleri, ittifak içindeki seçim görmemiş partilerin baskılarının CHP’ye ne kadar büyük hatalar yaptırdığını ortaya çıkardı. Hiç seçime girmemiş partilerin baskılarına şimdi direnemeyen CHP yönetiminin, kazanmaları durumunda bu partilerin dayatmalarıyla, hangi hataları yapabileceği de şimdiden sorulmaya başlandı.
Yorum Yazın