Çocuk Bayramı

23 Nisan'la ilgili İki video dolaşıyor sosyal medyada, WhatsApp gruplarında. Bana kalırsa bu iki videonun içerikleri ve her 23 Nisan'da çocuklarla poz veren siyasiler konusu ülkenin önemli bir meselesi olmalı. Keşke ülkemizde gerçekten gazeteler, televizyonlar olsa da bu iki video başta olmak üzere 23 Nisan videolarını siyasetten bağımsız bilim insanları yorumlayabilse.
Çocuk psikologları ve psikiyatrların, pedagogların, çocuk gelişimcilerinin konuşması gereken bu kadar önemli bir konu, şu an bu iki video üzerinden siyasi magazin konusu oldu ne yazık ki.
Yani keşke yukarıda saydığımız bilimlerin akademisyenleri ana akım medyada Çocuk Bayramı'nda çocuklarımızla nasıl ve hangi bakış açısıyla bir araya gelmemiz gerektiğini bize anlatsalar, siyasilerin çocuklarımızla beraber verdiği her türlü görüntünün asıl amacının ne olması gerektiğini ortaya koyabilseler…
Gelelim gündem olan şu 2 videoya… Bahsi geçen akademisyenlere gerektiği gibi açılmayan bu alanı da işgal ederek her şeyi bilen insan(!) demek olan “gazeteci” kimliğiyle bu konuda da yorum yapma görevini üstlenmemiz gerekiyor neticede!

Bu iki videodan biri Sayın Cumhurbaşkanı'nın konuşmasını içeriyor… Sayın Cumhurbaşkanı’nın vatan tarifi yaparken kullandığı ifadeler birçok tepkiye neden oldu ve ağırlıklı tepki, vatan anlayışının arazi ve arsa benzetmesiyle anlatılmasına karşı verildi... Haksız eleştiriler de değildi aslında ama beni daha çok rahatsız eden, 10 yaşlarındaki çocuklara vatanı anlatırken kan vurgusunun üzerine basıla, basıla yapılmasıydı. İkinci videoda ise çiçeği burnunda Aile Bakanımız Derya Yanık 10 yaşındaki misafirine Ramazan olduğu için çikolata ikram edemediğini ve Ramazan’dan sonra “Koruma evi”ndeki arkadaşlarıyla birlikte gelerek çikolatalarını alacaklarını söylüyor… Bu videoda da en çok 10 yaşındaki bir çocuğun orucunun mevzu edilmesi konusu eleştirildi, ki bu da haklı bir eleştiridir. Ama burada da beni asıl rahatsız eden bu 10 yaşındaki çocuğumuzun koruma evinden geldiğinin 80 milyona duyurulmasıdır. Bu iki videoda belki eleştirilecek hiçbir şey yoktur. Yani aşırı hassas davranıyor olabiliriz. Ama hemen her konuda olduğu gibi, bizim yanlış ya da doğru veya eksik eleştiri yaptığımızı söylemesi gereken özgür ve siyaseten bağımsız akademisyenleri televizyonlarda, gazetelerde göremeyince durumdan vazife çıkarıyoruz işte…