Emeklilik suçu

Son günlerdeki gelişmelere bakınca biraz abartılı olmakla birlikte 'emeklilerin önümüzdeki seçimi çıkarmayacakları' üzerinden bir plan program yapıldığı düşünülebilir pekâlâ.

Şaka bir yana emeklileri yok sayma cesaretinin muhakkak bir anlamı olmalı. Bu cesareti gösterenlerin çeşitli analizler yapıyor olduğu muhakkak. Bir emekli olarak muhatap olduğum bu yok sayılma durumuyla ilgili ben de biraz kafa yordum.

Öyle ya düşünsenize tamamı oy verebilecek olan 13 milyon 640 bin kişi. Yani nereden baksanız yüzde 20.

Yani eni konu kilit partilerden daha kilit bir rolü var ama hiç yokmuş gibi muamele görüyor. Yani şurada seçime bir sene kalmışken nasıl olur da böyle bir kalabalık görmezden gelinir diye düşündüm biraz.

Aklıma gelen ilk olasılık, emeklilerin yaşları gereği alışkanlıklarını değiştirme konusunda isteksiz olacaklarının var sayılması oldu. Zaten kısıtlı olan kaynaklar dağıtılırken ne yapacakları belli olan bu kalabalık pas geçilebilir  diye düşünülüyor sanırım.

İdeolojiler yüzyılından bu günlere sarkan ömürleri emeklileri en azından tahmin edilebilir kılıyor gerçekten de. İdeolojik ve itikadî aidiyetleri nedeniyle her ne olursa olsun oy verme alışkanlıklarının değişmesi toplumun geri kalanına göre daha zor kesinlikle. Buraya kadar emeklilerin ekonomik olarak geride ve  ihmal edilebilir görülmesi normal olabilir.

Fakat bu emeklilerin aldıkları o maaşların kendilerinin dışında muhatapları da var, mesela torunları ve o torunların bir kısmı artık oy verme yaşında dedelerinin ninelerinin maaş günlerinde, almayı alışkanlık edindikleri harçlıkları alamadıklarında emekliler kadar sabit fikirli olmayacaklardır. Ya da anne babası aldığı emekli maaşıyla geçinemeyince onlara yardım etmek zorunda kalan çocuklar bu durumu hoş karşılamayacaklardır. Yine de özelikle iktidarın ama genel olarak siyasetin görmezden geldiği bu 13 milyonluk potansiyel, hesap yapılırken en çok riske atılabilecek grup olarak görünüyor.

Zaten öyle olmasa emekliler kendilerine zam yapılırken yaşanan tarihî tuhaflığa tepki gösterirlerdi. Ama göstermediler, tarihi tuhaflık derken maaşlarının asgari ücretin yarısı seviyesinde kalmasını kastetmiyorum. Benim kastettiğim zamdan önce 1500 lira alanla 2000 lira alan emeklinin zamdan sonra 2500 lirada eşitlenmesi durumu. En düşük emekli maaşı 2500 lira yapılıp diğerleri de aynı oranda artış alamayınca yatırılan pirim süresi ve miktarının anlamı ortadan kalkmış oldu ve buna kimse ama hiç kimse itiraz etmedi. Emekliler de muhalefet de; dedim ya o grubu muhalefet de gözden çıkarmış gibi.

Bugün  özellikle SSK ve Bağ-Kur emeklilerin aldıkları maaşlarla yaşamaları neredeyse imkansız. Bunda çalışırken işverenlerce asgari ücretle sigortalanıp maaşlarının bir kısmını elden almaya razı olmalarının da payı var elbette. Kul hakkından korkan! insanların yaşadığı bir ülkede böyle şeyler olmaz aslında ama nasılsa oluyor işte. Günü kurtarmaya razı bu günün emeklileri de o günler de kendi kul haklarını aramaya cesaret edememenin bedelini ödüyorlar.

Özetle emekliler kendilerine reva görülenleri biraz hakediyorlar gibi. Sanırım yıllarca çalışarak aldıkları maaşların ardından emekli olunca aldıkları paraları kendilerine gösterilen bir lütuf olarak görüyorlar. Ama bence bu sefer kendilerini yok sayan herkesi şaşırtma potansiyelleri var.