En tehlikeli ahlakî kıstas şekli kıyastır. “Onda böyle de ben de niye şöyle olsun ki!” nevinden cümleler, ya peşinden gelen yalanı gizleyen perdedirler; ya yanlışı, ya da şiddeti... Dolayısıyla fırtınalı münakaşa ummanlarında bir ideali savunacakların, sığınacakları son liman mukayese olmalıdır!
Hatayı başka bir hatayla kamufle etmek, hatayı, hakikat oklarından korumaz. Aksine hatayı, diğer türlü okların da hedefi haline getirir. El de hata yapar; tanıdık da, bizzat insanın kendi de… Hayattaki çok çetrefilli meselelerin labirentlerinden çıkış, esasen bu çok basit bilginin şuuruyla hareket etmekte saklıdır.
Yani demem o ki, bir yanlışlığa batmışsak, “Batı da battı ama!” bahanesine sarılmayı bırakmak lazımdır.
İşte Batının en batısından Will Smith’i seyrettik! Rüya diyarı (!) Amerika’dan hem de! Bir esprisinden dolayı, üstüne üstlük herkesin seyre kilitlendiği ödül töreninde Chris Rock’u tokatladı! Sonra da hiçbir şey olmamış gibi ödülünü aldı, epey şey olmuşçasına ağlayarak…
Çok şükür bu vukuatı, TV ekranlarında bizler için emekli generallerden, güdümlü gazetecilere; kat üniversitesi profesörlerinden, magazin programı konuğu gündem ünlülerine kadar birçok bilirkişi analiz etti de kafamızdaki soru işaretlerini noktaladık(?)! Böyle bir kadro noktayla yetinir mi efendim; pek tabii üç noktaladık… Aynı ekip Rusya’nın Ukrayna’yı işgali konusunda da her gün hayat hengâmesinde buruşan kafaları ütülüyorlar!
Yanlış yanlıştır bir kere! Dün ABD’nin yaptığı gibi bugün Rusya’nın, egemen bir devleti işgali nasıl yanlışsa; hoşgörünün bahçesinde yetişen sanat çiçeğini şiddetle ezmek de o kadar yanlıştır! Avrupalı, Amerikalı, Türkiyeli ya da başka bir coğrafyadan olması kişiyi haksızken haklı mevkie yükseltmez!
Aynı Will Smith ilerleyen günlerde hoşgörüyü ve sükûnu telkin eden bir filmde oynarsa; inandırıcı olabilecek mi merakımdır? Aynı mantık çerçevesinde yer alıyor: Seçmenin gözünde, İsviçre bankalarında stok yapan siyasetçilerin hileli kazançla ve rüşvetle mücadele vaatleri inandırıcı olabiliyor mu?
Biliniz ki verdiğiniz cevap ilk sorunun da cevabıdır…
Ünlüsünden, eli kanlısına; şakşakçısından, ahlakçısına; hocasından, kocasına bugün birçok aciz kişi şiddetin avucuna düşmüş; kaba kuvvetten medet ummaktadır. Ne kullandıkları şiddet metodunun, ne de bu gazetelerin üçüncü sayfa kişilerinin birinci sınıf hayatta yeri yoktur; olmayacaktır. Birinci sınıf hayat özlemiyle dolu yarın, her rengi taşıyan madalyonuyla huzur maviliklerinde süzülen beyaz barış güvercininin kanadındadır!
Peşinen söyleyeyim ki TV’deki uzmanlar kadar bilmem mümkün değil, ancak…
Eğer kurgulanmışsa Will Smith’in attığı tokat Hollywood ödül törenlerinin saygınlığına inmiştir; yok kurgu değilse şayet gittikçe eksilen hoşgörüye ve karşılıklı müsamahayla örülü toplum nizamına… Fikrimi sorarsanız, bu bir tokatla iki değer yargısı da vurulmuştur!
Yorum Yazın