Anadolu Parsı (Panthera pardus tulliana) asil bir türdür. Aslan, kaplan, jaguar gibi “Büyük Kediler” grubunun bir üyesidir. Anadolu Parsı en son 1974 yılında Ankara’nın Beypazarı ilçesi kırsalında vurulmuş ve türün neslinin tükendiğine karar verilmişti. Vaşak, Saz Kedisi ve daha birçok türün de aynı kaderi paylaştığı düşünülüyordu. Konya’nın bir dağına sıkışmış 60 kadar Anadolu Yaban Koyunu kalmıştı. Yaban Keçisi, Çengel Boynuzlu Dağ Keçisi, Boz Ayı tükenmenin sınırındaydı. Keklik, Çil Keklik hatta havalandıklarında gökyüzünü karartan su kuşları bile hızla tükenme yolundaydı. Yaşama ortamlarının tahribi, kaçak avcılık tüm hızıyla sürüyordu. Kimsenin de bu yok oluş süreci ile ilgilendiği yoktu. Her bir türün doğanın dengesi ve insan neslinin devamı için ne denli önemli olduğunu bilen, sayıları bir elin parmaklarını geçmeyen bir kaç yurtsever, doğa dostu hariç.
1960’lı yılların ortasında Orman Genel Müdürlüğü’nde Şube Müdürü Nihat Turan önderliğinde, Tansu Gürpınar, Avni Nebioğlu, İsmet Özer bu gidişe dur demek gerektiğini gördüler. Onlara 1970’li yıllarda Sabit Tarhan, Serhan Göksu gibi kendilerini yaban hayatına adamış bir kaç kişi daha katıldı. Konya’da Anadolu Yaban koyunu; Eskişehir’de Ulu Geyik; Antalya’da Yaban Keçisi; Artvin’de Çengel Boynuzlu Dağ Keçisi koruma alanları belirlendi. Bir yandan da kaçak avcılık ve yaşama alanlarının tahribinin önüne geçilmesi için çalışmalar başlatıldı. Ekibin eleman sayısından tutun, araç gerecine, bütçesine kadar olanakları, yok denecek kadar azdı.
Yorum Yazın