Yok, yok siz insan olamazsınız!
Bizler, yapılan bu hain eylemin ardından iki kelimeyi bir araya getiremeyecek kadar ruhumuzun dehlizlerinden çıkılamaz acılara gark olurken, sizler insansı kostümleriniz ile boy veriyorsunuz. Ama o denizin elbet bir dibi var.
Dibin dibini görmüşler için mesele değil ama bu günlerin, tüm acıların bir hesap günü var.
Bugün babalar günü…
İki gün önce masasında son kahvaltı ve karton bardakta çay, muhtemelen o güleç yüzündeki gülümseyişi arasındaki saliseler içinde, kursağından henüz birkaç domates ve zeytin tanesi geçemeden, bir evlat hunharca katledildi. Suçu var mı, elbette yok ama birilerine göre yanlış tarafta. O, önce bir insandı, candı, genç bir kadındı, evlat ve birçok şeydi.
Bugün babalar günü.
Aybüke öğretmen.
Tarih, haziranın dokuzu, yılın 2017’si.
Batman’ın Kozluk ilçesinde, dönemin Belediye Başkanı Veysi Işık’ın aracına yönelik PKK’lı teröristlerin saldırısı sırasında, okuldaki çiçeklerinin karne töreni ardından evine giderken yaralandı. Henüz 22 yaşındaydı.
Son kalan görüntüsü yine yirmili yaşlarda olan Deniz Poyraz’ın kemanla fotoğrafı gibi bir videoda Müzik öğretmeni olması nedeni ile söylediği Mağusa Limanı adlı eserdi.
Bugün babalar günü.
Ankara’da bir baba çocuğunu akülü araba ile gezdirirken gözlerini üzerinde hissettiği Suriyeli mülteci kız çocuklarını, kendi kızlarından ayırmayan baba, onları mutlu etti ama görüntü sosyal medyaya çıkınca Ankara Büyükşehir Belediye Başkanı Mansur Yavaş, o kız çocuklarının hayalini gerçekleştirdi. Bambaşka bir memlekette, babalık yaptı.
Bugün babalar günü.
Baba olarak evin reisi konumundaki kişinin evine bir ekmek alamaması, aldığını veresiye defterine yazdırmak zorunda kalması, bu ülke adına ne büyük utançtır.
Bir babanın evine ekmek, yemek yani Maslow’un, İhtiyaçlar Hiyerarşisi kuramı piramidinde en altta yer alan fizyolojik ihtiyaçlar; yiyecek, su, barınma ve dinlenme ihtiyaçları çiğnenmiş durumda.
İkinci basamak içinde yer alan güvenlik ihtiyacı yok!
Üçüncü sırada ait olma ve sevgi ihtiyacı; herkes ayrıştırılmaya ve ötekileştirilmeye çalışıldığı için, o da yok!
Dördüncü sıra değer, o hiçbir zaman yok!
Ve beşinci son sıra KENDİNİ GERÇEKLEŞTİRME!
Bugün babalar günü.
2018 yılında Körfez de, Hereke Nuh Çimento Meslek Lisesi’ndeki oğlunun okul forması olan pantolonunu alamadığı için eve geri gönderilen oğluna yaşatılan olayı kaldıramayan yüreği ile son olarak “Ben size ve çocuklarıma bakamıyorsam, çocuğuma bir pantolon alamıyorsam niye yaşıyorum ki!” dedikten sonra Gebze’ye gider pantolonu alır ve akşam ailenin erken yatmasını ister, yorgun olduğunu söyler. Henüz 45 yaşında iken kendini asar.
Rahmetli Baba İsmail Devrim, OSB tornacıda çalışırken geçirdiği motosiklet kazası sonucunda kolu ezilir ve iş görmez hale gelir, hepsi birikir ve son olarak cebinden çıkan para sadece 20 TL’dir.
Bugün babalar günü.
2014 yılı, Van İlimiz, Gürpınar Yalınca Köyü’nde henüz üç yaşındaki oğlunun ateşi düşmüyordu. Ne yaptı, nereye başvurdu ise karla kaplanmış yolları açtıramadı. Evladını kaybetti, çuvala koydu sırtlandı ve 16 km sırtında, oğlunun cansız bedeni ile o bembeyaz kara bata çıka, toprağa verebilmek için mezradan köye taşıdı. İki yıldır işsizdi. Nereyi şikâyet etti ise yanıt bulamadı.
Abdulvahap Taş adlı babanın kalbi işte tüm bunlardan sonra taş kesildi.
Ama ister İzmir’de farklı görüşte bir can, ister Ankara’da ya da farklı bir ilimizde bir müzik öğretmeni, bu ülkenin kızları, erkekleri gelecekleri yok ediliyor. Kimsenin kimseden farkı yok. Çünkü birileri için hiç yok!
Maslow’un piramidinin en üst noktası yani kendini gerçekleştirme hayalini bile düşünme hakkı yok. Çünkü piramid firavunların yüreklerinde.
Varsa yoksa sadece onlar ve onlar gibiler.
Kimi karda sefa yapıyor, kimi helikopter indiriyor kumsala.
Umurunda değil intihar etmiş olması bir canın, onursuzluk bir omurga işidir. Bükük ise düzelmesi mümkün değildir. Bükülüp, bükülmeyeceğine ise karakter karar verir. O karakteri de genelde babalardan öğrenir, evlatlar.
Bu ülkede, batısından doğusuna onurlu babaların duaları ve ahları yükseliyor.
Aybüke’ler, Deniz’ler yürekleri dağlıyor.
Muharrem sırtta taşınıyor, dünya duymuyor!
Formasında bir pantolonu eksik diye okul idaresi ve “öğretmen” vasfındaki kişi öğrencisinin durumundan bile bihaber!
Kim, kime dum duma hesabı.
Ama sizler öyle yapmayın.
Bizler Kurtuluş Savaşımızdaki gibi bir bütün ve tek yürek olmaya devam ettikçe biz değil düşmanlar eriyecek.
Ve her şeye rağmen sevgi kazanacak.
İyilik kazanacak.
Bugün babalar günü…
Tüm iyi yürekli ve onurlu babaların, günü kutlu olsun!
(1)(1)(1).jpg)
Yorum Yazın