Aslında yazmaya kalkınca milyonlarca detay var. Ama sadece geçen haftadan beri kabullenmek istemediğim Yeni Türkiye gerçeklerini bir bir zihnimim panosuna iliştirdim. Pazar gününe dek liste öyle kabarık oldu ki, yazmak için bir çoğunu elemek zorunda kaldım.
***
Çok değil sadece 2 sene önce arabamın benzin deposu 150 liraya fulleniyordu. Şimdi aynı paraya aldığımda sadece çeyrek depoyu dolduruyor.
***
Benzinci demişken, şu hayatta çok sevdiğim yüzlerce şeyden biri de üçgen benzinci sandviçleridir. Ben keyif insanıyım, hayattan tat almasını severim. Araba yıkatma sırasında, trafikli saatlerde köprü geçeceğim günlerde ya da kahvaltı saatimi saç maşası yapma uğruna heba ettiğim sabahlarda mutlaka benzinciye uğrar kahve ve benzinci sandviçi alırdım.
Uzun zamandır benzinci sandviçi ile yollarımız kesişmemişti ta ki hafta başında arabayı yıkatmaya götürene dek.
Sıraya girmeden önce de kendime üçgen sandviç ve kahve aldım. İkisine 50 lira verdim. Yine çok değil 1 buçuk sene kadar önce 10-12 lira verdiğimiz içinde beşinci sınıf peynirlerin katkı maddeli soslara bulanıp ince ekmeklerle servis edildiği uyduruk sandviçler 28 lira olmuştu. (Zamlı fiyatı görünce nasıl da yerin dibine sokarak betimledim ama değil mi)
Düşünsenize iki kişi için atıştırmalık olarak aldığım sandviç ve kahveye 100 lira verecekmişim!
***
Evimin yakınında sık sık gittiğim ve semtimizde de çokça popüler olan alışveriş merkezinde İspanyol hazır giyim mağazaları, globalde çok önemli cirolar elde eden iyi marka çanta ve ayakkabı markaları, ev eşyası satan dükkanlar hepsi kepenk indirmiş. Kepenk indirmiş derken ara vermiş gibi düşünmeyin, mağazalarını kapatmışlar. Dolar yüzünden durmuş olan satışlar ve üstüne AVM yönetimlerine ödenen yüksek kiralar ile sayısız mağaza malesef pazardan çekilmiş durumda.
***
Önceden orta sınıf bi otelde bir hafta tatil yapmak, yılda 1-2 kez Yurt dışı gezilerine çıkmak, iyi restoranlarda yemek yemek, ihtiyacın olmadığı halde çok beğendiğin bir şeyi satın almak lüksken, bugün lüksün tanımı çamaşır yıkadıktan sonra ıslak çamaşırları kurutma makinesine atabilmek oldu.
***
Telefonumda küçük bir arıza çıktı, tamir için istenilen rakam dudak uçuklattı. Yenisini almak istedim, elim gitmedi. Tamir için istenilen paraya da gönül razı gelmedi. Şimdilik dijital detokstayım :)
***
Bebek bezi fiyatları akıl almaz derecede arttı ve hala da atmaya devam ediyor. En çok şu bebek bezine verilen paraya acıyorum biliyor musunuz? Bence günümüz bebekleri, diğer jenerasyonların bebeklerine göre çok daha hızlı şekilde tuvalet eğitimine adapte edilecekler. Çünkü ebeveynlerin bu konuda müthiş bir itici güçleri var.
***
Gebze’de bir fabrikada mühendis olarak çalışan bir arkadaşım var. Aradı, evdeyim dedi. İzin aldı sandım. Meğer fabrikaya elektrik ve doğalgaz sınırlı olarak verilmediği için üretim yapılamaz hale gelmiş. Herkese mecburi izin verilmiş.
Tehlikenin farkında mısınız?
***
Küçük bebeğim için kreş araştırması yapıyorum. Çünkü çalışma hayatına geri dönebilmemim tek yolu bu. Orta gelirli bir semtin iyi anaokullarında yıllık fiyat 30 bin ile 45 bin arası.
Evet 45 bin!
Evet ana okulu…
***
4 gün önce eşimi görüntülü aradım. Ofislerinde herkes arkısını sarmış. Giyinip kuşanmış. Benim eşim de normalde çalışırken giymeyeceği bir polar var üzerinde. Neden herkes böyle diye sordum. Bütün binaya doğalgaz kısıtlaması yapıldığı için ısınamıyorlarmış. Geldiğimiz noktaya bakın!
Nerede kaldı kalkınma, nerede kaldı tarımı güçlendirme, yanan ormanları yerine koyma, nerede kaldı eğitimde reform…
Biz daha soğuk havada kendimizi ısıtamıyoruz.
***
Tüm hafta yaşadığım kabullenmesi zor Türkiye gerçekleri bana aslında ne kadar büyük bir şansa sahip olduğumuzu düşündürdü.
Türkiye gibi bir ülke, üç tarafı denizlerle çevrili. Balıkçılık konusunda daha şanslı yer yok. Fındığımız tüm dünyaya yetiyor. Madencilik desen var, bereketli topraklar desen var. Yanlışlıkla yere tohum düşse, tutmama şansı yok.
Her yer turizm, her yer tarih, her yer miras.
Bu canım ülkede yaşadığımız hayata ve bu ülkenin güzel insanlarına reva görülen yaşam standardına bak...
Yorum Yazın