Futbolda kulüplerin harcama limitleri açıklandı. Eskiden böyle limitler de yoktu buna da şükür diyebiliriz tabi ama bu limitlerin konmasının bizimle bir ilgisi yok. Dünya futbolunu yönetenler dursun bu hayasız harcamalar diye başlattı bu işi. Adına da finansal fair play dedi. Yani futbol kulüplerinin harcamalarına bir sınırlama getirme gereği duydu. Ama o sınırlamaların ne kadar olacağına ülke federasyonları sapma payı diye bir şeyle birlikte kendileri karar veriyor.
Süper Lig kulüplerinin harcama limitlerinin belirlenmesi noktasında iki yöntem kullanılıyor. Bunlardan ilki; gelir-gider farkı üzerinden hesaplanırken, diğer yöntemde ise net borç-net faaliyet gelir rasyonu üzerinden hesaplama yapılıyor. Bu uygulama ilk başladığında sapma payı yüzde 15 idi ve özellikle "Büyük" klüpler kıyameti koparmışlardı. Ardından yüzde 25 oldu ama bu da kesmedi kulüplerimizi. Sonra TFF Başkanı değişti ve ilk icraatıyla sapma payını yüzde 40'a çıkardı. Aslında bir şeyin yüzde 40 sapması demek artık o şeyin başlangıçtaki şeyle alakasının kalmaması anlamına gelir, yani neredeyse hesaplanan rakamın yarısına yakın bir artış.
Bu kararı alan Federasyon yönetimi geçtiğimiz günlerde tek başına girdiği seçimi kazanarak göreve başlamıştı. Tek aday olarak girdiği seçimi 311 delegenin 192'sinin oyunu alarak seçilen Mehmet Büyükekşi'nin ilk icraatı ise yüzde 40'lık sapma payı oldu.
Bugün yüzde 40'lık sapma payı ile harcama limitleri artan kulüplerimizin her yeni başkanı göreve gelir gelmez kulüpleri nasıl borçlu devraldıklarını, nasıl bir mali disiplin uygulamaları gerektiğini nasıl alt yapılara, öz kaynaklara yönelme hamleleri yapacaklarını anlatıp duruyor biliyorsunuz, ama hepsi de aynı şekilde yabancı futbolcu sınırlamasına karşı çıkıyor, harcamalarının limitlendirilmesine isyan ediyor.
Her bir takımımız için çeşitli kılıflarla vergi indirimleri yapılıyor. Milyonlarca dolarlık borçları için yapılandırmalar yapılıyor, bankalar devreye giriyor.
Hatta 2 sene önce çıkan bir kararla altyapı harcamaları yapabilmeleri için vergilerinin bir kısmının iade edilmesi hakkında yasa bile çıkarıldı.
Şimdi muhtemelen yeni açıklanan rakamları da beğenmezler ama Allah'tan spor medyası bu durumu bir müjde olarak duyurmakta bir mahzur görmedi.
Harcamalarına limit konan, konsa da her sene bu limitteki kısıtlama biraz daha gevşetilen kulüplerimizin büyük çoğunluğu da borç batağında ama.
Bu sene yaklaşık 4.5 milyar harcamalarına izin verilen 4 büyük kulübümüzün meri borcu 17 milyar lira. Neticede öderiz sorun yok.
Peki spor medyasının müjde diye duyurduğu bu rakamlar hakkında sizce genel taraftar kanaati nedir? Taraftar borçla alacakla ilgilenmez. Cebinden çıkarıp verdiği bir para olmadığı için, bunların bizim kaynaklarımız olduğunu düşünmez, kendi genç değerlerimiz yerine yurt dışından getirilen veteran futbolculara bu paraları kaptırdığımızla ilgilenmez. O veteran futbolcular tarafından ödeme ihtilafları nedeniyle devamlı UEFA'ya şikayet edildiğimizi bu konuda en çok da aya muhatap ülke olduğumuzu bilmez, belki de kasıtlı olarak başarısız olup çalışmadan tazminat alıp gidenlerin ülke ekonomisine yükü nedir hiç bakmamıştır. Bilmez, bilse de ilgilenmez.
Taraftar sahada gördüğüne bakar. Takımının komşusunun, akrabasının tuttuğu takımı yenip yenmediğine bakar. Yenilmiş ise bunun muhakkak hakem hatası olduğuna, takımı üzerinde oyunlar oynandığına inanır. Avrupa'nın en az koşulan, topun ez oyunda kaldığı, en yavaş liginde şampiyon olmak dışında hiçbir şeyle ilgilenmez.
Bu nedenlerle de, açıklanan harcama limitleri konusundaki tek endişesi rakibinin daha fazla para harcama hakkı elde etmiş olmasıdır. Batıyor olmakla, batacak olmakla ve bu olurken de kayda değer bir uluslararası başarı kazanamayacak olmasıyla ilgilenmez.
İşte bu yüzden biz de bir deyim vardır, "Futbol takımı tutar gibi" bu deyim hiçbir mantıklı dayanağı olmayan, hiçbir sağlıklı başlangıç nedenine dayanmayan ve çoğunlukla genetik olarak devam eden kör edici tarafgirliği tanımlamak için kullanılır.
Teşekkürler kardeşim