Sevgili Okurlarım,
Bu yazıyı yazarken epey düşündüm. İlham bir ilandan geldi. İlanı görünce kendi kendime dedim ki bunu yazmalısın.
İlanda bu sene üst üste gelen üç semavi dine ait üç bayram kutlanıyor.
Bu dinlerin üçü de aynı Tanrıya inanıyor ama ona tapınma şekilleri farklı. Değişik ama içinde aynı mesajları verirler. Onun için bu yazının adına Üçleme dedim.
Üçleme deyince birbirine benzeyen üç olay, veya üç film veya üç kitap anlaşılabilir. Ama ben burada birbirine benzeyen üç Bayram , Üç Din görüyorum.
Tarih boyunca aynı Tanrıya inanıp değişik yorumları yüzünden birbirleri ile savaşmış dinler.
İş bayramları kutlamaya gelince ne iyi olmuş da bu ilan verilmiş. İnsanlık artık bu yorum farklarını unutup neticede yolun aynı olduğunu fark etmeli değil mi? Bu kısacık ömrümüzde kavga ve savaş yerine Sevgi ve Barış olsa Dünyamız Cennet olmaz mı?
Benim çocukluğumda ve gençliğimde yaşadığım İstanbul’da tüm bayramlar bütün mahallemce kutlanırdı. Ben hamursuzları okulda Müslüman ve Hristiyan arkadaşlarıma dağıtırdım. Müslüman komşularımız bize aşure getirirdi. Hristiyan komşularımız ise paskalya çöreği ve tatlılar yollardı. Annem her hamursuzda özel kekinden hem arkadaşlarıma hem de komşularımıza dağıtırdı.
İleri yaşlarda ise şirketimizin elemanları hamursuzları ve yaptığı kekleri beklerdi. Tüm hamursuz haftası boyunca herkese kek yapardı. Maalesef Annem artık aramızda yok ve bu olayı artık yapamıyoruz.
Bu anıları sizlerle paylaşmak istedim ki bundan sonra sizler de belki komşularınız ve arkadaşlarınız ile bunu devam ettirirsiniz. Bayramları beraberce yaşamak dostluklar için en iyi olay değil midir?
Bayramlar neşe, dostluk, sevgi ve eski dargınlıkların silinmesini getirmeli . Dilerim ki İnsanlık her günümüzü bayram olarak görür ve Sevgi tüm dünyaya yayılır.
Sevgi ve Saygılarımla
Dünyanın yüzde ellisi anlayarak okursa bu manevi olay hallolur. Neticede Hz Adem seninde benimde babam. Sevgilerimle
Bravo Kültür erozyonu ve empati eksikliğinin her geçen gün arttığı günler bizi dibe götürüyor