Birçok ebeyenin ortak derdi çocuklarının kendilerini dinlememesidir. Davranış yönetiminin en önemli parçası ise çocuğunuzla nasıl konuşacağınızı öğrenmektir. İşte uzmanlardan çocuğunuzla sağlıklı iletişim kurabilmeniz için bazı ipuçları:
1. Yönlendirmede bulunmadan önce iletişim kurun.
Çocuğunuza, yönlendirmelerde bulunmadan önce; çocuğunuzun göz hizasına inin ve dikkatini çekmek için göz temasında bulunun.
2. Çocuğunuza hitap ederken ismini kullanın.
Ricada bulunurken onun ismiyle başlayın. “Ahmet,Zeynep lütfen...”
3. Konuşmayı kısa tutun.
Tek cümle kuralını kullanabilirsiniz.Konu ne kadar uzarsa, çocuğunuz da, size o kadar kulak asmayacaktır.
4. Geri çeviremeyeceği bir teklif sunun.
“Elbiselerini giy, böylece dışarı çıkıp oynayabilirsin.” İstediğiniz şeye çocuğunuzun yapmayı isteyeceği ve reddetmesi zor bir sebep ekleyin.
5. Olumlu cümlelere odaklanın.
“Koşmak yok.” demek yerine, “İçeride yürüyeceğiz ama dışarıda koşabilirsin.” demeyi deneyin.
6. Yönlendirmelerinize “Ben .... istiyorum” ile başlayın.
“Otur.” demek yerine “Oturmanı istiyorum.” demeyi deneyin. Bu, insanları memnun etmekten hoşlanan ancak emir almaktan hoşlanmayan çocuklarda çok
işe yarar. “İstiyorum” diyerek bir talimattan çok, uyum için bir neden verirsiniz.
7. Ön koşul sunarken kullandığınız dile dikkat edin.
“Dişlerini fırçaladığında, hikâyeye başlayacağız.” “İşin bittiği zaman, televizyon izleyebilirsin.”
Bir ön koşul olduğunu ifade eden; “olduğunda” ifadesi, çocuğun ona vermediğiniz bir seçeneği olduğunu öngören “eğer” kalıbından daha çok işe
yarar.
8. Niyetinizi davranışlarınızla da gösterin.
“Televizyonu kapat, yemek zamanı.” diye seslenmek yerine çocuğunuzun televizyon izlediği odaya giderek, birkaç dakika onun ilgilendiği şeylere
katılıp, uygun zamanda ona televizyonu kapattırabilirsiniz. Çocuğunuzun yanına gitmek; isteğinizde ciddi olduğunuzu ifade eder.
9. Seçenekler sunun.
Önce pijamalarını mı giymek istersin, yoksa dişlerini mi fırçalamak? Kırmızı mı yoksa mavi mi?
10. Sosyal normlara uygun bir şekilde konuşun.
2 yaşındaki bir çocuk bile “lütfen” demeyi öğrenebilir. Onunla, sizinle konuşmasını istediğiniz şekilde konuşun.
12. İletmek istediğiniz mesajın psikolojik etkilerini düşünün.
Tehditler ve yargılar,çocuğun savunmaya geçmesine neden olur. “Ben” mesajları suçlayıcı değildir. “Bunu yaparsan.............” ya da “Bunu yapmalısın.” yerine “Şöyle
yaparsan ben çok memnun olurum.” şeklinde yaklaşmayı deneyin.
13. Onu yatıştırın.
Yönlendirme vermeden önce duygusal denge sağlayın. Çocuk duygusal açıdan perişan durumdayken, hiçbir şey yardımcı olmaz.
14. Mesajınızı tekrar edin.
Çocuklara binlerce kez tekrar yapmanız gerekebilir. Çocuğunuz büyüdükçe daha da az tekrar yapabilirsiniz.
15. Tartışmayı sonlandırın.
Eğer bir sorun tartışmaya gerçekten kapalıysa, “Üzgünüm, ben bu konuda fikrimi değiştirmiyorum.” diyebilirsiniz. Böylece
hem kendinizden hem de çocuğunuzdan sıkıntı ve gözyaşını uzaklaştırmış olursunuz.
Bunu yaparken “Ben ciddiyim.” tonunuzu koruyun.
