Türümüze genetik benzerlik açısından en çok benzeyen iki primat türü olan bonobolar ve şempanzeler, bizden sadece yaklaşık olarak %1,23 oranında farklılar. Bu büyük genetik benzerliğin türler arasındaki ortak noktaları nasıl etkilediği, sürekli yürütülen farklı araştırmalarla karşımıza oldukça ilginç yollarla çıkıyor.
Yürütülen yeni bir araştırmada, bu duruma çok iyi bir örnek olarak gösterilebilecek bir durum tespit edildi. Hem bonoboların hem de şempanzelerin kendi aralarında ortak sosyal faaliyetlere başlamadan önce ve faaliyeti sonlandırırken karşılıklı bakışmalar ve çeşitli iletişim sinyalleri ile bir nevi selamlaştıkları ve vedalaştıkları tespit edildi.
''Yakınlık derecesi iletişimi etkiliyor'':
Çalışmada, özellikle bonoboların iletişimlerinin insanlarla oldukça benzediği keşfedildi. Buna göre, bir bonobonun ortak bir faaliyete başlarken ve eylemleri sonlandırırken kurduğu iletişim, karşısındaki bonobo ile yakınlık derecesine göre değişiklik gösteriyor.
Birbirleriyle oyun oynamak gibi pek çok sosyal faaliyet öncesi ve sonrası gözlemlenen bu davranışlar, yakınlık derecesi azaldıkça 'nezaketin arttığı ve sürenin uzadığı' bir hal alıyor. Araştırmayı yürüten bilim insanlarından ve çalışmanın baş yazarı olan Raphaela Heesen bunu insanların yakın arkadaşları ile kurdukları iletişime benzetiyor ve durumu ''İyi bir arkadaşlayken, daha kısa giriş ve çıkış aşamaları sergilediler ve genellikle etkileşimin sonunda iletişim kurmadılar. Bunu günlük hayatımızdan da biliyoruz. İyi bir arkadaşla iletişim halindeysek, bu tür bir nezaket sergilemiyoruz" sözleriyle açıkladı.
Söz konusu selamlaşma şekillerinin arasında bakışmaların yanında birbirlerine dokunmak, el sıkışmak ve hatta kafa kafaya tokuşturmak gibi davranışlar yer alıyor. Bonobolar %90 ve şempanzeler ise %69 oranında, bir iletişime başlarken birbirlerine 'merhaba' diyor. Vedalaşmada ise bu oranın daha yüksek olduğu belirtiliyor.
''İletişimin temelinde karşılıklı anlaşma ve onay yer alıyor''
Araştırmacılar, bazı hayvan türlerinin birbirleriyle selamlaştıklarının uzun zamandır bilindiğini ancak geçmiş araştırmalarda bunun daha çok bir tür 'yükümlülük' göstergesi olarak değerlendirildiğini ifade ediyor. Yeni çalışma ise bunun yalnızca yükümlülük göstergesi olmadığını, aynı zamanda karşılıklı anlaşma ve onay içeren bir iletişim olduğunu belirtiyor.
