Çocukların kavga etmeyi bırakmasını istiyorsak, onlara çatışmaları çözebilmeleri için yeni beceriler öğretmemiz gerekir.
Problem çözme becerilerini ve isteklerini sosyal açıdan kabul edilebilir şekilde elde edebilmeleri için farklı alternatif yollar geliştirmeyi öğrenmeleri gereklidir.
Ayrıca, tepkilerini “o sırada evde olamayan” ebeveyn eve dönene dek ertelemeden bağımsız olabilmelerini de isteriz, değil mi?
Araştırmalara göre, bir çocuğun kabul edilebilir yollarla istediğine kavuşabilme becerisi, o durumda düşünebildiği çözüm ya da seçeneklerin sayısı ile doğru orantılıdır. İstediğini elde edebilmek için beş seçenek bulabilen çocuk, yalnız bir-iki yol bulabilene oranla toplumsal açıdan daha kabul edilebilir davranışlar sergileyecektir.
İşte çocuklara problem çözme becerilerinin öğretilmesi için izlenebilecek bazı genel adımlar;
-Çocuklar üzgün, hırçın, kızgın ya da incinmiş olduklarında önce ayrıntıları öğrenin. “Ne oldu?” gibi sorular sakince ve yargılayıcı olmayan tonlarda sorulduğunda, çocuklar genellikle sakinleşir ve yanıt verir.
-Çocuklar olayları, temel olarak kendi bakış açılarından görürler. Duygulara odaklanarak biraz zaman geçirin.
-Çocukların herkes için adil olacak çözümleri müzakere edebilmeleri için, kendilerinin ve başkalarının nasıl hissettiğini bilmeye ihtiyacı vardır.
-Çocukların hedefi görebilmelerine yardımcı olun.
-Seçenekler üretin.
- Fikir önermeyin. Problem çözme becerilerini öğretme süreci sıkıcı görünebilir ve birçok ebeveyn doğrudan çocuğa ne yapması gerektiğini söylemenin çekiciliğine kapılır fakat bu, çocuklara ne yapmaları gerektiğini kendileri düşünme fırsatını tanımamak anlamına gelir.
-Bir çocuğun yeni düşüncelere ihtiyacı varsa bunları ya daha sonra önerin ya da çocuktan, tanıdığı başka kişilerin bu durumu nasıl ele alacağını hayal etmesini isteyin.
-Çocuklar üretebilecekleri her fikri ürettiklerinde, sonuçları değerlendirin.
Onlara“......... yaparsan sence ne olur?” yada “Peki sence, ......... yaptığında, Ali nasıl hissedebilir?” gibi sorular yöneltin.
-Fikirlerini yargılamayın.
-Bir çocuğa fikrinin iyi olmadığını söyleyecek ve yeni bir fikir önerecek yetişkinler her zaman yanında olmayabilir.
Uzun vadede, yetişkinler çocukları kendi fikirlerini değerlendirmeye ve bir fikrin neden kabul edilemez olduğunu kendileri keşfetmeye teşvik ettikleri takdirde daha yararlı olurlar.
-Problem çözme becerilerini öğretme süreci sıkıcı görünebilir ve birçok ebeveyn doğrudan çocuğa ne yapması gerektiğini
söylemenin çekiciliğine kapılır fakat bu, çocuklara ne yapmaları gerektiğini kendileri düşünme fırsatını tanımamak anlamına gelir.
-Çocuklar fikir üretmeyi ve değerlendirmeyi bitirdiklerinde, kalan görev bir plan yapmaktır.
