Ahmet Hakan'ın ''Madde madde yazdım: CHP’nin 3 Aralık toplantısı'' başlıklı yazısında satır başları şöyle;
- Bu toplantıdan sonra Kemal Kılıçdaroğlu, cumhurbaşkanı adayı olamazsa... Sıkıntı büyük olur.
- “Aşırı sloganlı heyecan” ile “süper akademik sıkıcılık”... İkisini bir araya getirmek, kimin aklına geldi acaba?
- Bu tür atılımların ta en başında çıtayı öyle yükseklere dikiyor ki Kemal Bey... Sonuçta hayal kırıklığı kaçınılmaz oluyor. En başta biraz alçakgönüllü bir tutum alsa belki kurtaracak.
- Risk alıp Jeremy Rifkin’i başdanışman yaptılar. Hadi diyelim ki, “Dünyanın en birikimli adamlarından birinden istifade edeceğiz” falan diyerek durumu kurtardılar. Ama adamı İstanbul’a getirememek de neyin nesidir abiler?
- Bir uçak bileti mi ayarlanamadı? Yoksa ‘Rıfkı Abi’, “Hele siz bir iktidara gelin, ben ondan sonra gelirim” mi dedi?
- Bu tür toplantılarda yapılacak iki şey vardır: “Vizyonunu açıklarsın”, ardından “İşte şu ekipten faydalanacağım” dersin. Siyasi parti toplantısını akademik vaazlara boğmanın ne gereği var?
- Canlı bağlantının kesilmesi... Doğru dürüst çeviri sisteminin kurulamaması... Ankara’daki akademisyenin bile İstanbul’a gelmemesi... Kemal Bey gibi sorayım: “Böyle bir şey olabilir mi?”
- Akademisyen danışmanlar, ilgililere konuşurlar. Ahalinin dört gözle beklediği tansiyonu yüksek toplantılarda konuşmazlar. Siyaseti öğrenemediler, öğrenmiyorlar, öğrenmeyecekler.
DİKKAT DAĞITMA TAKTİĞİ
Cumhurbaşkanı Erdoğan, 3 Aralık’ta dikkatlerin CHP’nin toplantısına yönelebileceğini fark edince...
Hemen şöyle bir açıklama yaptı:
“Ayın 3’ünde biz de Şanlıurfa’dayız, biz de oradan açıklamamızı yapacağız. Sen açıklamanı yaparken bizi de takip et. Bak bakalım Şanlıurfa’dan ses nasıl geliyor.”
İşte bu açıklama nedeniyle 3 Aralık tarihi, sadece Kılıçdaroğlu’nun toplantısının tarihi olmaktan çıktı.
