Cumartesi günü 23 Nisan Ulusal Egemenlik ve Çocuk Bayramı… Kaç gecedir rüyamda çocukluğumun 23 Nisanlarından hatırımda kalan parçaları çevirip çevirip seyrediyorum. Her seyrettiğimde o stat gösterilerini, folklor oyunlarını, kısa temsilleri, bütün dünya çocuklarının sahne aldıkları TRT özel programlarını unutmamanın hüznünü duyuyorum…
Nasıl heyecanlanırdık 23 Nisan gelecek diye, anlatamam! Aylar evvel başlardı hengâmesi… Provalar provalar… Rahmetli babaannemin sesi hâlâ kulaklarımda: “İlkokullar 23 Nisan’dan, liseler de 19 Mayıs’tan sonra artık bitti gibidir!”. Belki de sevincimin nedeni bu bitişe karşı inancımdı. Ama ne çâre, okul hayatımla beraber çoğu mutlulukların da biteceği!
