Orhan Veli gibi maalesef huzurla diyemiyorum:
Gözlerim kapalı, Antalya’yı dinliyorum.
Çünkü gözlerim son derece açık ama kulağım kapalı. Sadece ağız oynatışlar, mimikler ve hareketler. Az, çok buradan da bir çıkarım yapılabiliyor ama bir didişme var, anlaşılan o. Keşke olmasa, keşke sadece sanat üretimi, üretime katkıda bulunan, emek harcayanların yolculuklarını dinleyebilsek! Nerede…
Köşe yazısının tamamını aşağıdaki linkten okuyabilirsiniz.
