Çocukluğumda öğrendiğim bir şarkıydı Santa Lucia. Bir kaç yüzyıllık geçmişi olsa gerek. Napolili denizcilerin şarkısı. İlk kez geçen yüzyılın başlarında ünlü İtalyan tenor Enrico Caruzo’nun sesinden plak kaydı var. Ardından İtalyan asıllı Amerikalı tenor Mario Lanza da Santa Lucia’yı plağa okumuş. Şarkıda Napoli açıklarında bir gece vakti teknesiyle dolaşan bir denizcinin yolunun mehtapla aydınlatılması anlatılıyor. Mehtabın ışığı da Santa Lucia’nın ışığı olarak kabul ediliyor.
Latince Lucia ya da lux ışık demek. Azize Lucia’nın ışıkların, körlerin azizesi olduğuna inanıldığından yüzyıllar önce İskandinavya’da halk yılın en uzun gecesinin 13 Aralık olduğunu sanarak o tarihi Santa Lucia yortusu olarak kutlamaya başlamış. Yani akıllarınca Azize Lucia o karanlık geceyi ışıklandıracakmış. İsveç’te bir Santa Lucia kutlama törenini izlemiştim. Ondört-onbeş yaşlarında, sarışın, mavi gözlü bir genç kıza tepeden tırnağa beyazlar giydiriyorlar. Belinde bakirelik simgesi kırmızı bir kuşak. Başına da yanar mumlardan bir taç takıyorlar.Santa Lucia rolündeki kızın arkasında da beyazlar içinde,bellerinde kırmızı kuşaklar aynı yaşlarda kızlar var. Ama onların başında mumdan taç yok. Santa Lucia rolünü üstlenen kızın çevresinde dans edip Santa Lucia şarkısını söylüyorlar.
