“Şimdiki aklım olsa” diye başlar nasihat aldığımız birçok yetişkinin cümlesi.
Sonrasında da sükunetle geçmişe dair pişmanlıklarını ve hayıflanmalarını dinleriz sessizce…
Söylenmelerini dinlediğimiz insanlar gerçekten de o kadar da pişmanlar mı?
Dönüş şansları olsa bu defa farklı bir hayat çizerler mi kendilerine?
Bu kalıbı kullandıktan sonra en çok “okurdum, daha geç evlenirdim” gibi cümlelerle bugünkü fikriyatları ile geçmişte nasıl bir yol çizebileceklerini anlatırlar.
Okumak ve o uğurda çaba göstererek istediği mesleğe sahip olmak geçmişte gerçek anlamda bir fırsattı.
Bugün aynı şeyleri söyleyebilir miyiz?
İstediğiniz bölümü okumak mesleğinizi zevkle yapmanızı sağlayacak mı?
Mesleğiniz o eskiden hayal ettiğiniz mesleğiniz mi bunu sormak daha doğru olur aslında.
Geçmişte gıpta ettiğimiz öğretmenlik, doktorluk, mühendislik gibi seçkin meslekler bugün aynı değerde diyebilir miyiz?
Eskiden parmakla sayılabilecek elit üniversitelerde nitelikli bölümler okunabilirken bugün yüzlerce üniversitenin birçoğunda her bölüme yer veriliyor. Dolayısıyla oluşan şartlarla berabere niteliksel bir düşüklük yaşandığı görülüyor.
Öğretmenlerin çoğu atanamıyor, asgari ücrete bile denk gelemeyecek maaşlara çalışıyorlar.
Mühendisler kadro bulamıyor, farklı alanlara geçiş yapıyorlar.
Doktorlar zor koşullarda düşük ücretlerle çalışmalarının yanı sıra hasta şiddetine maruz kalıyorlar. Tüm bunlara dayanamayanlar da yurt dışına göç etmeyi tercih ediyorlar.
Tüm bunlara dayanarak o zamanın yetişkinleri bugün için “şimdiki aklım olsaydı” diyebilir mi?
O zamanlar biraz daha azim göstererek istedikleri bölüme girmek ve belirli hayat standartlarında yaşama şansı elde etmek mümkünken günümüz için aynı şeyleri söylemek pek de olası değil.
Yaşam standartlarının oldukça düştüğü, ev ve araba gibi gayrimenkulleri edinmenin imkansız hale geldiği, artık sadece yeme ve barınma ihtiyaçlarını gidermek için çalışılabildiği bir dönemde; hangi dönemdeki aklınız olursa olsun bir şeyleri başarmak oldukça güç…
