Kavga, hakaret, suçlama… Yıllardır yukarıdan aşağıya, dilimizden, ruhumuza kadar işleyen bir zehir gibi… Herkesi esir alıyor.
Altaylı’nın Kılıçdaroğlu’na söylediği o acımasız sözler... “Vatan haini,” “AKP’nin piyonu,” ve daha neler neler... Son derece yakışıksız ve hadsiz açıklamalar.
Fatih Altaylı’nın son dönemde, Kılıçdaroğlu’nun her ses getiren açıklamasına verdiği sert tepkiler, kaçınılmaz olarak karşı tarafta da sert bir yanıt doğuruyor. Kılıçdaroğlu, yıllarını AKP ile mücadeleye adamış biri; ona "AKP’nin adamı" demek oldukça ağır bir itham.
Aslında Kılıçdaroğlu, başkanlığı bıraktıktan sonra bir süre sessiz kalmayı tercih etti, ancak parti içinde ona karşı sergilenen tutum, onur kırıcı açıklamalar, saldırılar, yok sayıcı tavır hem parti hukukuna hem de “yoldaşlık hukukuna” aykırı davranışlar işleri bu noktaya getirdi. Zamanla insanların görüşleri, yolları ayrılabilir; kimse ilelebet aynı çizgide kalacak değil. Ancak kritik zamanlarda belli kararları birlikte aldıysanız ve bu kararlar yüzünden yola birlikte çıktığınız insanlar ağır suçlamalara maruz kalıyorsa, çıkıp "Biz o zaman şöyle bir ortak akıl yürütmüştük, hepimizin sorumluluğuydu”, diyebilmek gerekir.
Kılıçdaroğlu, meclisteki saldırılardan, şehit cenazelerinde maruz kaldığı organize saldırılara, suikast girişimine kadar pek çok zorlukla karşılaştı. Cumhurbaşkanı Erdoğan’ın ciddi hakaretlerine, Bolu Belediye Başkanı’nın yine benzer şekilde “Otur oturduğun yerde, Anadolu’nun emeklisi” gibi seviyesiz söylemlerine maruz kaldı. Çubuk’ta neredeyse linç edilmek üzereyken bile, kendisine saldıranları affetti. Şimdi ise yalnız bırakılan Kılıçdaroğlu, öfkesine yenik düşüyor. Kendini geride tutan, dinleyen, anlamaya çalışan ve son derece bağışlayıcı bir kişiliğe sahip olsa da, o da etten kemikten bir insan olduğu için sabrının taştığı noktada, itiraz eden, öfkelenen bir kimlikle karşımıza çıkmak zorunda kalıyor. Medyada sesini duyurabileceği alanlar azaldıkça da öfkesi artıyor…
