Ünzile'den Müslüme'ye

Müslüm Baba, dinlesek yaramıza derman olur mu?

Müslüme’nin ve tüm yaşatılanların ardından…

Günlerdir yazamıyorum.

Tamam, koşuşturma, toplantı vs çok yoğun ama ben, ayıptır söylemesi uçak körüğünde bile rahmetli Uğur Mumcu, anmasından dönerken yazımı tamamlayarak, servis etmiş biriyim.

Çocukluğum, yasaklar, stoklar, kuyruklar..

O döneme ışık tutan aydın sanatçılar…

Yine Selda Bağcan yetişti! Efes Bandosu, Edirne konser provası.

“Yaz, yaz gazeteci yaz!

Ojeli parmakları değil bizim köylerin hallerini yaz..

Yaz, yaz!”

Günlerdir,

Canım ülkemin üzerinde yaşanılan, yaşatılan sancılar prematüre bebek gibi, doğuramıyor canı. Bebek, içimizde… Öldü mü, kaldı mı muamma!

Bir kontrole gidiyoruz, kalbi atmıyor.

Sonra atıyor.

Tansiyon, iniyor çıkıyor. Yediklerinize dikkat edin diyorlar, bitmiyor virüs var deniyor. Sen, kendini ve bebeğini kollasan; göçmenler başta olmak üzere herkes maskesiz ve dip dibe. Denetleme, yok. Hes kodunda aşın varsa görünmüyor. Sistemden, yoğunluktan olabilir deniyor. Sonrasında ise süresi varmış, deniyor. Süreyi doldurana kadar özgür değilsin ama risklisin. Sanki her aşılı risksiz!

Aşı yaptırıp on dört gün zarfında hes sisteminde görünenler, gezerken risksiz miydi?

Onlar bilinmez, senin sorumluluğun bebeğini korumak!

Kentsel dönüşüm var,

Üç bina gerinde, üstelik Düzce’de deprem olduğu anda temel başlanmış tüm İstanbul, hissetmiş ama inşaat devam ediyor. Binanız üç bina geride olduğu halde olağan üstü durum olmalı ve artçılar devam ederken, kazı yapılmamalı diye düşünüp, bağlı olduğunuz belediyeyi arıyorsunuz. Tam dört kez aradıktan sonra kayıt alındı deniyor. Sonra üç, dört saat sonra mesaj geliyor.

Ruhsat var, ses kontrollerine dikkat edilecek!

Sen, bebeğini sesten değil can, mal kaybından korumak istiyorsun. Koru!

Bebek, annesiz babasız ise koruma altında ise orada uyuşturucu bulunma ihtimali ortada. Bakınız, Malatya. Kaldı ki göreve gelindiğinde, bir kitap ve bir çikolatan mahrum bırakılıp, başka güne deşifre edilerek randevu verilmişti.

Sen, koru bebeğini!

Bu milletinin evladını da.

Aysel Gürel, rahmetli Deli Aysel diye anılırdı. Neden, toplum kurallarının dışında olduğu için mi? Evet, pembe peruk taktı. Hepsinden öte sadece “kendi oldu”. Evlendiği adama, kendi evlenme teklif etti ama can yakmadı. Cana dokundu. Türk pop müziğinin en güzel ve unutulmaz şarkıları, onun sözlerinden, müziğinden çıkmıştır. Çok yönlü Aysel Gürel, tiyatro turnesi için Anadolu’da bulunurken köy yolunda, evlendirilmek zorunda olan çocuk gelini görünce yazar ve “Ünzile” öyle doğar.

“Ünzile, insan dölü

Bilinmez ki neye gebe”

Ha Ünzile,

Ha Müslüme…

İster çocuk,

İster çocuk gelin,

İster, büyümüş kadın.