Yoksul çocuğu
(Nâzım Hikmet’in ‘Kız Çocuğu’ Şiirine Benzetmeyle)
Hacer Foggo’ya…
Yoksulluğun derinleşmesiyle beraber birçok çocuk, temel hayat ihtiyaçlarından mahrum kalacak hale geldi. Eğitim göremeyen şöyle dursun, yiyecek bulamayan hatta karnını doyuramayan bir nesil çıkmaya çalışıyor savaş hırıltılarının ve haksız kazanç mırıltılarının arasından… Dünyada ve maalesef ülkemizde de…
Bu meseleye parmak basmak adına, bundan altmış beş-altmış altı yıl evvel savaşın yok ettiği çocuklarına selam veren Nâzım Hikmet’in “Kız Çocuğu” şiirine nazire yapmak istedim. Naziremi gene, ülkemizde çocuk yoksulluğu üzerine yaptığı haberler ve çalışmalarla çokları gibi benim de dikkatimi bu konuya çeken Hacer Foggo’ya ithaf ediyorum. O bu çalışmaları yapmasaydı ne yazık ki yoksulluğun bu kara türü hakkında pek de bir şey bilmiyor olacaktım. Ümit ediyorum ki çocuk yoksulluğu da hiç yakışmadığı 21. Yüzyıldan bir daha gelmemek üzere silinir. Yeni yüzyıl, yüzü gülen, karnı tok; kültürlü bir neslin elleri üzerinde yükselir!
Çöplükleri gezen benim
çöplükleri birer birer.
Gözünüze görünemem
umursamazsanız eğer.
Okula gidemeyeli
oluyor birkaç yıl kadar.
Nasıl nazik davransın ki,
okuyamayan çocuklar
Babam işsiz kaldı önce,
ailem evden kovuldu
Ben ve üç küçük kardeşim,
ordan oraya savruldu.
İnanın sizden fazlaca
istediğim hiçbir şey yok.
Sağlıklı düşünemez ki
hem aç hem de evsiz çocuk.
Gezmeyeyim çöplükleri,
Teyze, amca, bir dur deyin.
Çocuklar aç kalmasınlar
onlara gelecek verin.
