Düşene vurmanın dayanılmaz hafifliği
Merkez Bankası Başkanı Hafize Gaye Erkan spekülasyonları doğrularcasına istifasını verdiğini açıkladı. Mehmet Şimşek de bu istifa kararı başkanın şahsi kararıdır minvalinde açıklama yaptı. Yalnızca birkaç saat sonra Fatih Karahan'ın atanmasına ilişkin kararnamede Erkan’ın görevden alındığı yazıyordu. Gelişi gibi gidişi de olay oldu.
KARAHAN YENİ KAVCIOĞLU MU?
Son dönemde işinden ziyade ailesiyle gündeme gelen Gaye Erkan iyi kötü “makule dönüşü” temsil eden bir merkez bankası başkanıydı. Binaenaleyh, sayın başkan merkez bankacı da değildi. Yerine gelen Fatih Karahan için aynısı söyleyemeyiz. New York FED’de 10 sene tecrübesi olan bir merkez bankacı kendisi.
Faiz arttırımı sürecinden hemen önce atanan 3 başkan yardımcısından biri olan Karahan’ın seçime kadar faize karşı farklı bir duruş göstereceğini düşünüyorum. JPMorgan da benim gibi düşünüyor ki; TCMB'nin bundan sonraki ilk faiz kararında bir indirim değil, artış olma ihtimali yükseldi açıklamasını yayınladı.
JP Morgan yeni başkanın mali ve para politikasında daha iyi koordinasyon sağlayarak enflasyonla savaşı daha iyi yönetecektir diyerek yeni başkanın daha şahin tutunlu olduğunu belirtti. Peşinen bu kararı nasıl aldılar bilmiyorum zira sayın Karahan’ın önceki makalesindeki izleri takip edersek farklı çıkarımlar yapabiliriz.
The Missing Inflation Puzzle: “The Role of the Wage-Price Pass-Through” başlıklı makale; ABD piyasasındaki yoğunlaşma ve tekelleşme eğilimlerinin artışı, pandemi öncesinde maaş zamlarının enflasyon üzerine etkisinin neredeyse yok denecek kadar azaldığını ortaya koyduğunu iddia ediyor.
Bu durum ilk bakışta daha çok güvercin bakış açısını ilgilendiren bir durum gibi görünebilir.
GÜVERCİN BAKIŞ AÇISI NEDİR?
Düşük enflasyon ve yüksek istihdam seviyelerini destekleyen, genellikle daha genişleyici para politikalarını tercih eden bir yaklaşımdır. Bu perspektiften bakıldığında, ücretlerin enflasyon üzerinde sınırlı bir etkiye sahip olması, iş gücü maliyetlerinin genel fiyat seviyesi üzerinde önemli bir yukarı yönlü baskı oluşturmadığını gösterir. Bu, faiz oranlarını düşük tutma veya diğer genişleyici para politikaları uygulama lehine bir argüman sağlayabilir, çünkü ana endişe enflasyonu kontrol altında tutmak olduğunda, ücret artışlarının sınırlı etkisi bu politikaların enflasyonu önemli ölçüde tetiklemeyeceğine dair bir işaret olabilir.
Bu durumda sayın Karahan’ın faize karşı bakış açısına şüpheyle yaklaşan bir kesim var. Kamuoyunun siyasi iradeden kaynaklı böyle bir baskı hissetmesini normal karşılıyorum.
Ancak önümüzdeki faiz kararına kadar sabretmek gerektiği kanaatindeyim. Sayın Erkan’ın kaldığı senaryoda önümüzdeki ay faiz indirimi veya sabit faiz beklentisi oluşma ihtimali konuşulurken, şimdi aksine yapılacak faiz arttırımıyla görevden affın götürdüğü kredibiliteyi telafi etmesi gerekiyor. Politika itibarını kazandıracak her fırsat hayati
