İstanbul
Parçalı bulutlu
8°
Adana
Adıyaman
Afyonkarahisar
Ağrı
Amasya
Ankara
Antalya
Artvin
Aydın
Balıkesir
Bilecik
Bingöl
Bitlis
Bolu
Burdur
Bursa
Çanakkale
Çankırı
Çorum
Denizli
Diyarbakır
Edirne
Elazığ
Erzincan
Erzurum
Eskişehir
Gaziantep
Giresun
Gümüşhane
Hakkari
Hatay
Isparta
Mersin
İstanbul
İzmir
Kars
Kastamonu
Kayseri
Kırklareli
Kırşehir
Kocaeli
Konya
Kütahya
Malatya
Manisa
Kahramanmaraş
Mardin
Muğla
Muş
Nevşehir
Niğde
Ordu
Rize
Sakarya
Samsun
Siirt
Sinop
Sivas
Tekirdağ
Tokat
Trabzon
Tunceli
Şanlıurfa
Uşak
Van
Yozgat
Zonguldak
Aksaray
Bayburt
Karaman
Kırıkkale
Batman
Şırnak
Bartın
Ardahan
Iğdır
Yalova
Karabük
Kilis
Osmaniye
Düzce
36,2388 %0.35
38,0197 %0.32
97.428,54 %-0.474
3.360,84 -1,12
Ara

Yaşar Kemal'in çok beğendiği öyküler: "Kuş da Öldü"

YAYINLAMA: | GÜNCELLEME:
Yaşar Kemal'in çok beğendiği öyküler: "Kuş da Öldü"

Bu cuma siyasetin labirentlerinden çıkarıp okurlarımı,  edebiyatın büyülü dünyasına götüreyim,  kıymetli bir fotoğraf sanatçısı ve  yazarla tanıştırayım dedim. Hem de yeni basımı yapılan çok beğenilen öykü kitabından söz edeyim istedim. 

Lütfi Özgünaydın'ı ne zamandır tanıyorum? Herhalde 2000'lerin başlarında tanımıştım. Demek ki 20 yılı geçmiş. Aslında bu geç bir tanışma ve çok şükür ki hemşehri ortamında geç de olsa tanıştık. 

Özgünaydın,  Kemaliye'nin (Eğin) merkeze çok da uzak olmayan Toybelen köyündendir. O köye gittim,  biliyorum.  Benim ata kökenim de Erzincan olduğu için ve Kemaliye ile temaslı olunduğu için yakın bir hemşehri hukukumuz var Özgünaydın ile.  

İLMİK İLMİK GELİŞEN BİR FOTOĞRAFÇI VE KALEM ERBABI 

Öğretmen kökenli olan Özgünaydın, aynı zamanda Hürriyet gazetesine yöre muhabirliği yaparak kelimelere,  yazıya gönül vermeye başlamıştır. Emekliliği sonrasında Kemaliye'nin tarihinde önemli yer tutan ve Kemaliye ile gurbet arasındaki iletişimi sağlayan uzun soluklu Gurbet gazetesini yayınlamıştır.  Kemaliye, Sıtkı Fırat,  Yusuf Ziya Ademhan gibi usta fotoğrafçılar da yetiştiren bir yöre. Özgünaydın da giderek fotoğrafa da gönül verir. Gazeteciliğin yanında sanat fotoğrafçılığını öne alarak ustalaşır. Fotoğraf albümleri, yurtiçi ve yurtdışı sergiler, gösteriler gelir peşpeşe. 

Özgünaydın, akabinde çalışmalarını bir yandan fotoğraflara deneme yazarak ilerletir. Böylelikle fotoğraf-deneme kitapları gelir. Aynı zamanda da Kemaliye'yi anlatan öyküler,  romanlar da gelmeye başlar ardısıra. 

SESSİZ BİR DESTAN GİBİ

"Kuş da Öldü", öykü kitaplarından birisi ve kitaba adını veren öykü gerçekten enfes. Sessiz bir destan gibi. İnsanın adeta içine işliyor. Bu öyküyü ilk okuduğunda Yaşar Kemal de çok beğenmiş. Yazarının,  üçüncü baskının arka kapağına çıkarılan anlatımı şöyle:

"Bu kitap yayınlandığında yine önce Yaşar Kemal'e götürdüm. Eşi Ayşe Semiha Gökçeli'ye okutmuş,  aradı; 'Oğlum, Kuş da Öldü öyküsü çok güzel' dedi. Aslında ben de onun 'Kuşlar da Gitti' kitabından etkilenmiştim kitabın adını koyarken. Aradan zaman geçti,  bana Altın Kalem ödülü bu kitap nedeniyle verildi. Benim hiç haberim yoktu o kitaba verilmesi konusunda. Hemen Yaşar Ağabey'in o sözünü anımsadım. Çok güzel bir öykü dediği öyküye ödül verilmişti. O hissederdi. Demek ki o öyküyü o zaman hissetmiş. Zaten Taş Yolu öykülerimi öykülerimi okuduktan sonra bana roman yazmamı önermişti ve ben edebiyata evrilmiştim. İlk üçleme romanımı da ondan aldığım güçle yazdım. Ne yazık ki roman yayınlandığında o vefat etti.  Çok sevdiğim eşi Ayşe Semiha Gökçeli'ye götürdüm. Bu kitabın üçüncü baskısı yapılırken bu anıyı anlatmak istedim." 

OKUNASI ÖYKÜLER 

Kuş da Öldü''nün üçüncü baskısı kitapçılarda,  internetten satış yapan sitelerde... Edebiyata gönül verenlere şiddetle öneririm. Hele kitaba adını veren öykü... O nasıl bir sessiz destandır öyle... Okuduğumda çok etkilenmiştim doğrusu ve yüreğime işlemişti. Kuş da Öldü'yü ilham aldığı toprakların,  Kemaliye'nin (Eğin) insanlarına da gurbetteki,  mutlaka okumalarını,  kütüphanelerinde bulundurmalarını öneriyorum. KEMAV, KEFTUD,  Kemaliye Belediyesi,  Kemaliye Kaymakamlığı da, Ankara ve İstanbul'daki Kemaliye dernekleri de umarım Kuş da Öldü'ye ve Özgünaydın'ın diğer eserlerine gereken ilgiyi gösterir.  Çünkü Özgünaydın'ın öykü ve romanları aynı zamanda adeta bir Kemaliye belgeseli gibi. Gelecek kuşaklara bir belgelik. 

LÜTFİ ÖZGÜNAYDIN KİTAPLARI 

Yeri gelmişken Özgünaydın'ın "Kuş da Öldü" dışındaki eserlerini de analım. Aklımda kalanlar şunlar: 

Edebiyat: "Taş Yolu" (Öykü), "Sevda Zamanı", "Gurbet Zamanı", "Dönüş Zamanı" (Roman üçlemesi)

Fotoğraf-Deneme: "Çukurova",  "Bir Zamanlar Kemaliye (Eğin) 50 Yıl", "Yirmi Yazar", "Eğin Türküsü-Enver Gökçe", "Fotoğrafın Dili", "Mardin", "Erzincan". 

GURBET, HASRET,  ACI,  SEVGİ 

Bakın,  Özgünaydın öyküleri için ne diyor: "Kırsal kesimden kentlere inen insanların öyküleridir aslında yazdıklarım. Hasrettir,  acıdır, sevgidir... İnsanın yüreğinde hep var olan duyguları depreştiren öykülerdir. Sözün özü,  insani duygulardır yazmak istediklerim veya varmak istediklerim." 

Çok yaşa Lütfi Ağabey ve üretmeye devam et o naif,  güzel kaleminle... 
 

Yorumlar
* Bu içerik ile ilgili yorum yok, ilk yorumu siz yazın, tartışalım *