Yine paralel tehlike mi var?
Yine paralel tehlike mi var?
Kadir Serkan Selçuk
Yeni atanan kayyımların, açılan soruşturmaların, gerçekleştirilen tutuklamaların özellikle son 10 güne sıkışması, geçmişe baktığımızda AKP iktidarının göstermeye cesaret ettiği bir tavır değildi. Erdoğan ve çevresinin izlediği yöntem, antidemokratik uygulamaları belli aralıklarla gerçekleştirmekten, bunlara karşı verilen tepkileri gözlemleyerek nabız yoklamaktan ve gerekirse geri adım atmaktan ibaretti.
Ancak bu defa öyle olmadı. Demokrasiyi ve özgürlükleri kısıtlayan hamleler üst üste geldi. Tepkiler, protestolar görmezden gelindi. Taktik gereği olsa bile geri adım atılmadı.
Bütün bunlara bakıldığında, bu yapılanların tek bir odağın, yani sarayın hamleleri olduğunu iddia etmek kolay değildir. Gelişmelerin, iktidar içerisindeki farklı odakların birbirlerine karşı sergiledikleri dolaylı güç gösterilerinden ibaret olduğunu söylemek daha gerçekçi bir yaklaşım olur.
Güç gösterilerinin neden doğrudan değil de dolaylı yapıldığını anlamak için de geçmişe gitmek gerekir. 17-25 Aralık operasyonları ve ardından yaşanan tasfiyeler, net bir örnek olarak mevcut odakların karşısında durmakta, Erdoğan ve ekibine karşı açık bir hamlede bulunmayı zorlaştırmaktadır. Ancak bu ürkeklik, iktidar içinde seneler sonra tekrar farklı yapıların oluşmuş olduğu gerçeğini değiştirmez. Buna göz yumanların ise bir defa daha “Aldatıldık” demeye hakları kalmamıştır.
Bu defaki farklılık, kavganın iktidar odakları içinde açıkça yaşanmasından ziyade muhalefet kesimlerine yönelmesidir. Bir başka deyişle, bu odaklar güçlerini muhalefete yüklenerek birbirlerine göstermekte ve bu şekilde karşı tarafa gözdağı vermektedirler.
İktidar içindeki belli yapıların sarayın kontrolünden çıkmış olması, her ne kadar henüz açık bir mücadele görülmese de yakın süreçte devletin tepesinde ciddi bir hesaplaşmaya gidilmesi sonucunu doğurabilir. Bu daha önce de gördüğümüz ve pek de yabancısı olmadığımız bir durumdur. Ancak bu hesaplaşmanın ardından Erdoğan’ın iktidarını korumak adına yeni ittifaklar bulması da artık oldukça zordur.
Ortaya çıkan tabloya bakıldığında, muhalefet açısından iki önemli avantajın ortaya çıktığı söylenebilir. Bunlardan ilki, gerçekleştirilen operasyonlar ışığında iktidar kanadının demokrasiyi rafa kaldırmış olduğunun halka rahatlıkla anlatılabileceği gerçeğidir. Uzlaşı siyaseti iktidar eliyle çökertilmiş, muhalefetin karşılaşılan sertlik oranında karşı koymasının zemini oluşmuştur.
İkinci avantaj ise iktidar içinde yaşanacak olan ve gittikçe belirginleşen muhtemel kavgadır. Altılı masa sürecinde yaşananları Erdoğan nasıl değerlendirdiyse ve seçimi önde tamamladıysa, çatlak belirginleştiğinde aynısını yapma sırası muhalefete gelmiştir.
Ortaya çıkan ve çıkması muhtemel avantajların değerlendirilebilmeleri için atılması gereken öncelikli adım, adayın bir an önce açıklanması ve böylelikle bir önceki seçimde olduğu gibi toplumda belirsizlik algısının oluşturulmamasıdır.
